Langs het water.

Een duidelijk grijze wolvin, liep langs het Strand. Een heerlijk briesje vulde haar vacht, en keek even naar de lucht. De zon scheen lekker, en de lucht was helder blauw. Ze keek even naar de zee, kalmte en rust was uit te stralen, maar tegelijkertijd had ze zo veel problemen aan haar hoofd. Hoe kon Swiftkill haar zo veraden? Met zachte plofjes kwam Whitewind met haar voetkussentjes tegen de grond.

De geur van haar moeder vulde de lucht van Alteron, en Rapier gromde even. Wat deed haar moeder hier? Rustig sloop ze naar Whitewind toe, maar bedacht dat ze haar nu niet moest doden. Niet nu, het was nog te vroeg...
"Moeder!" begon Rapier, terwijl er even een valse grijns op haar snuit speelde. Snel liet ze een glimlach verschijnen, zodat Whitewind haar als haar dochter herkende. "Wat doet u hier?" vroeg Rapier voorzichtig, terwijl ze rustig naar Whitewind draafde.