Rust...

Banehallow liep naar een grot toe waar het best lekker koel was. Hij gign daar liggen en zuchtte. Hij dacht aan Whitewind wat die bij Swiftkill had aangedaan. Banehallow begon ineens te grommen. Hij legde zijn kop op zijn voorpoten. Opeens hoorde hij iets.

Sand liep zwijgend over de hete woestenij. Ergens verderop waren de grotten en daar was ze naar opzoek geweest. Haar poten deden pijn en waren erg droog door de hete droge zandgrond. Ze hijgde even en dacht aan wat white net nog had gezecht. Echt heel stom om dat te zeggen. Ze keek met haar blauwe ogen naar de grotten die steeds dichterbij kwamen. Eindelijk bereikte ze er een en ging naar binnen. Daar lag Banehallow die duidelijk nog boos was op whitewind. "Hallo"zei ze respectvol. Hij was voor swift de captain geweest.

Banehallow gromde weer wat zachjes in zich zelf en dan keek hij naar Sandstorm. ''Hoi'' zei Banehallow en stond dan langzaam op.

Ze keek hem vriendelijk aan en vroeg zich af waaraan hij dacht. "Is het dat gedoe met White"zei ze vriendelijk maar voorzichtig. Whitewind had zich echt niet goed gedragen door de Blackbloods eerst terug te nemen en een seconde later weer te verbannen. Ze verergerde de zaak meer en meer, tot er straks mischien een heuze oorlog ontstond. Sand rilde bij de gedachte, ze hield niet van oorlogen en zeker niet als je moest vechten tegen wat eens je familie en vrienden waren, of beter nog zijn. Niet alle wolven van Inaria geloven Rapier en er was vast en zeker een groep die nog goed over hun dacht. Sand ging zitten en zuchtte bij de gedachte.

Banehallow knikte. ''Ik ben boos op White, ik wist wel dat zij niet te vertrouwen was'' zei Banehallow en de laatste stukje zei hij zacht en gromde zachjes.

Ze knikte naar hem. "Wat ze net deed had ik niet verwacht, maar het is zeker onbeschoft om iemand met open armen terug te nemen en dan weer te verbannen na een seconde"zei ze tegen hem. Ze keek even naar de bovenkant van de grot en daarna liet ze haar warme blauwe ogen weer op hem vallen. "Ik ben bang dat dit nog eens op een oorlog zal uitdraaien"zei ze daarna tegen hem met een licht bezorgde toon in haar vriendelijke stem.

''Ik geef toe, daar ben ik ook best wel bang voor dat er misschien weer een oorlog kom'' zei Banehallow zacht en glimlachtte lichjes naar Sandstorm. ''En ik wist dat White niet te vertrouwen was, want in het begin deed ze ineens zo gemakkelijk en over paar seconde weer verbannen..'' zei Banehallow. Hij gromde zacht toen hij de naam 'white' uitsprak en dan keek hij weer rustig naar Sandstorm en stopte met grommen.

"Ik bedoel het is, mischien niet white, maar niet iedereen is schuldig. Hoe zou het zijn te moeten vechten tegen oude vrienden en familie. Wetend dat wij winnen, en daardoor beroven we hun van het leven. Dat zou.... hartverscheurend zijn"zei ze gepijnigd door de ideeën tegen hem. Ze keek hem aan en daarna weer even weg. Al de blackbloods zaten nu in een onbehaaglijke positie.

Banehallow knikte. ''Inderdaad, en ik zou ook niet graag familie en vrienden willen kwijtraken door een oorlog'' zei Banehallow zacht.

Ze knikte en was blij dat hij haar begreep. "Ben je hier om white"vroeg ze aan hem. Normaal zonderde hij zich ook af maar dan lag hij meestal gewoon in de oase ofzo.

''Ja, zoiets'' zei Banehallow zacht. Hij keek dan naar de richting van de uitgang en dan richtte zijn blik weer bij Sandstorm.