Stilte... (Nu niet meer)

Riptide was regelrecht van de Lunar Grot naar de oase gerend. Een diepe grom weerklonk nogsteeds in zijn keel. Hoe had Shaman zo kunnen reageren? Hij had Shaman nooit helemaal begrepen, maar dit was de druppel geweest. Nam Shaman hem niet serieus ofzo? Riptide gromde even wat harder, en sloeg uit woedde een steen het water in. Hij liet zich neervallen op de harde aarde, wat niet zacht was. Daar, moedeloos en eenzaam, bleef hij liggen. Wachten tot niets.

Tikiya was zachtjes achter hem aangelopen. Ze stond nu vlak achter hem en keek hem met een bezorgde blik aan. "Gaat het wel, Riptide?" vroeg ze voorzichtig en ging naast hem zitten. "Shaman was niet bepaald aardig vandaag, hm?" vroeg ze en gromde even bij de gedachte aan Shaman's gedrag in de grot.

Riptide keek wat geschrokken op. Door zijn woedde had hij Tikiya niet aan horen komen. Nu glimlachte hij, blij dat Tikiya was gekomen.
"Weet je of ik wat verkeerds tegen hem zei?" mompelde Riptide, terwijl hij even zuchtte en weer naar de oase keek. Hij moest dringend eens met Shaman spreken...

Tikiya schudde zachtjes haar hoofd. "Nee, volgens mij was hij gewoon.. Hm.." Ze maakte haar zin niet af en keek even voor zich uit. "Het ligt iniedergeval níet aan jou." zei ze snel en keek hem weer aan. Er verscheen zelfs even een kleine glimlach.

Op dat zelfde moment keek Riptide ook naar Tikiya. Hij glimlachte terug, en zuchtte eventjes.
"Gelukkig maar..." zei hij, waarna hij weer naar het water keek. Ondanks dit verschrikkelijke land, had hij een nu een fijn gevoel in zijn maag...

Tikiya keek nu ook naar het water. Ook al had ze een hekel aan haar nieuwe thuis, voelde ze zich toch een stuk beter opeens. Ze fronsde even en keek vanuit haar ooghoeken naar Riptide. Ze vroeg zich af, waarom ze zich opeens beter voelde..

Riptide legde rustig zijn kop op zijn poten. Hij staarde over de oaze, en het verdorde land dat daarachter lag.
"Ik haat 't hier..." mompelde hij. Hij ging op zijn zij liggen en hield zijn kop schuin, terwijl hij even glimlachend naar Tikiya keek.

"Ik vind het hier ook niet echt.. Mooi." mompelde Tikiya die hem nu ook met een scheve glimlach aankeek. Er waaide even wind om haar heen, wat haar deed rillen.

Riptide keek even naar de kant waar de wind vandaan kwam, en keek daarna weer naar Tikiya.
"We moeten elkaar hier altijd blijven steunen..." mompelde Riptide even, terwijl hij weer naar haar glimlachte.

Tikiya knikte zwijgend en keek toen weer nadenkent naar het water van de oase. Ze wilde hier niet blijven.. Maar ze had geen andere keus.. Ze zou nooit meer naar Inaria kunnen terugkeren. Triest legde ze haar oren plat en zuchtte.

Riptide zag de triestheid in haar ogen. Hij stond op en ging naast haar zitten, terwijl hij haar een troostende lik gaf.
"Kop op, Tikiya..." fluisterde Riptide. Hij wou hier ook weg, maar dat kon niet. Nóg niet. En tot zover het niet kon, moesten ze elkaar steunen.

Tikiya knikte en knipperde snel een paar tranen weg. "Denk je.. Denk je dat we.. Ooit terug naar Inaria mogen?" vroeg ze zachtjes en keek hem met de zelfde trieste blik aan. Pure wanhoop was te lezen in haar ogen..

Riptide slikte even terwijl hij Tikiya aankeek.
"Ik weet het niet..." fluisterde hij zachtjes. Hij keek even op, hij keek naar de oase, en daarna weer naar Tikiya. "Maar ook al komen we niet meer in Inaria, we zullen een betere plek vinden.." zei Riptide, terwijl hij even naar Tikiya glimlachte.

Tikiya was even te verbaasd om iets te zeggen. "Een.. Een bétere plek dan Inaria?" vroeg ze en keek Riptide met grote ogen aan. Ze had er nooit aan gedacht, om opzoek te gaan naar een nóg betere plaats dan Inaria. Bij die gedachte verscheen een glimlach rond haar snuit.

"Nou, in ieder geval 'n betere plek dan híer. Maar we moeten een prachtige plek zoeken waar we geen last hebben van Whitewind en dat hele zooitje." zei Riptide. Hij keek nog altijd vriendelijk naar Tikiya. Misschien iets té vriedenlijk.

(xD)

Tikiya knikte weer en keek hem een beetje scheel aan. "Waarom kijk je opeens zo eng? xD" vroeg ze en lachtte even. Voor de eerste keer sinds weken grijnsde ze weer breed en kwispelde zelfs even.

Riptide probeerde zichzelf te slaan, maar dat lukte niet. Hierdoor viel hij om en belandde in het water terecht. Proestend kwam hij weer boven, terwijl hij even grijnzend naar Tikiya keek.
"Ik bén gewoon eng." zei hij, terwijl hij even trots evil grijnsde. Opeens sprong hij uit het water, terwijl hij als een meisje begon te gillen. Doodsbang sprong hij achter Tikiya, terwijl hij met angstige ogen naar het water keek.

Tikiya grinnikte en duwde hem met alle plezier terug het water in. "Ja, dat was ik blijkbaar vergeten." zei ze gespeeld verbaasd en sprong toen ook in het water. Ze dronk een paar slokjes en spetterde toen wat water naar Riptide.

"HELP!!!" riep Riptide als een bezetene. Hij sprong meteen weer uit het water, en begon weer te gillen als een meisje en rende hyper rondjes.

Tikiya keek hem weer een beetje scheel aan terwijl ze opnieuw een paar slokjes dronk. "Je bent niet alleen eng, maar ook gek." zei ze droog en grijnsde weer.

Riptide kwam zuchtend tot stilstand.
"Er zit daar iets..." zei Riptide, terwijl hij naar één van de gouden blub-gups wees.(xD) "Wie is daar nou níet bang voor." zei hij, terwijl hij grijnzend op een steen ging zitten.

"Tja.." zei Tikiya en deed alsof ze nadacht. "Owja, ik dus." zei ze droogjes en sprong behendig uit het water. Vlak naast Riptide schudde ze zich droog en ging relaxed liggen. Ze sloot haar ogen half en keek glimlachend naar Riptide.

Riptide keek Tikiya met een opgetrokken wenkbrauw aan, zonder wat te zeggen. Hij zuchtte even en liet zich op de grond vallen. Vervolgens rolde hij over Tikiya heen, waarna hij, voor zijn leven, weer het water in rende.xD

Tikiya sprong speels grommend op en rende achter hem aan. Snel haalde ze hem in en probeerde hem te stoppen. Omdat ze er niet lette waar ze liep, struikelde ze en viel. Snel stond ze weer op en hoestte een beetje water uit. Ze hijgde en ging weer uit het water. Op het land schudde ze zich droog en ging liggen. Ze sloot haar ogen en bewoog niet meer. xD

Riptide lag hard lachend in het water. Hij stopte maar niet met lachen, en draaide en dreef een beetje op het water. Na een lange tijd gelachen te hebben, kreeg Riptide er genoeg van en klom uit het water. Daar ging hij naast Tikiya liggen, en bleef maar grijnzen.