gewoon even alleen...

Quicksnap liep met trage rustige passen rond. in een donker, rustig hoekje ging ze liggen. ze legde haar hoofd op haar poten en keek voor zich uit. alles lag er verlaten bij. 'goed' dacht ze in zichzelf. ze zuchtte even en dacht na. over alles wat ze maar wist xD weer keek ze om zich heen maar zag weer niemand. stil hoopte ze dat er toch iemand zou komen, maar niets was daarvan van haar gezicht af te lezen. ze rolde zich op tot een bolletje en sloot even haar ogen

Riptide liep toevallig in de buurt. Na ja, hij slenterde meer. Hij zuchtte even diep en keek om zich heen, of hij nog wat interresants tegenkwam.
Opeens zag hij Quicksnap. Eerst schrok hij zich dood; hij had niet verwacht dat er nog een andere wolf zou zijn. Toen hij haar herkende, zuchtte hij even van opluchting.
"O Quicksnap, was jij 't maar..." zei Riptide, terwijl hij even zwakjes naar haar glimlachte.

"ja ik ben het maar" zei Quicksnap rustig en glimlachte flauwtjes. ze stond op en rekte zich uit. vele zandkorrels vielen naar beneden. ze ging zitten en keek naar Riptide. "waarom schrok je eigenlijk" vroeg ze aan hem. was ze zo schrikwekkend? ze woelde wat met haar poot in het zand. ze keek dom naar Riptide en wachtte geduldig op een antwoord

"Ik schrok..." begon Riptide rustig. Hij zweeg even om de juiste woorden te zoeken; hij wou Quicksnap natuurlijk niet boos maken. "Ik schrok omdat ik geen wolven hier verwachtte. Op dit moment." zei Riptide, terwijl hij even slikte en een andere kant op keek.

Quicksnap keek even boos naar Riptide. "wou je zeggen dat je me hier niet wilt" zei ze best wel boos. ze probeerde haar woede voor zich te houden en zuchtte eens diep. met gespannen spieren keek ze hem aan. ze wou niet boos worden maar kon zich maar moeilijk bedwingen

"Het spijt me! Ik had je niet gehoord of geroken of gezien ofzo..." zei Riptide. Hij slikte weer even, en keek een andere kant op. Het liefste zou hij nu vrolijk door willen huppelen, maar dan zou hij Quicksnap zéker op zijn dak krijgen...

Quicksnap zuchtte diep en liep wat verder. ze spande haar spieren nog een op en richtte nog een laatste blik op Riptide. "nou ik ga maar eens" zei ze best wel moeilijk. ze liep nog wat verder maar ging daar toch maar zitten. waarom wist ze niet. ze keek naar Riptide en wachtte rustig af wat hij zou doen

Riptide hield zijn kop schuin terwijl hij even naar Quicksnap keek. Hij wist dat alle Blackbloods het moeilijk hadden in dit land. Maar ze moesten er voor elkaar zijn... Dus ook in dit soort gevallen.
Rustig liep Riptide naar Quicksnap toe. Hij ging naast haar zitten en zuchtte even, terwijl hij voor zich uit staarde.
"Wat is er?" vroeg hij zachtjes aan Quicksnap, zonder zijn blik van het verschrikkelijke land af te wenden.