Sandstorm had zo verlangt naar haar oude thuis, naar Inaria waar iedereen vrolijk vredig leefde. Maar ze kon er natuurlijk niet heen, of wel? Ze keek de grote dorre vlakte over met haar mooie blauwe ogen. Haar oren spitste zich nieuwschierig en ze begon te rennen. Haar staart zwiepte achter haar heen en weer. Bij de grens nam ze even diep adem en stapte ze de bossen van Inaria in. Ze wist absoluut dat dit niet mocht maar al te lang had ze geen koel gras onder haar poten gevoeld, te lang had ze in die verzengende hitte gelegen en pijnlijke droge poten gehad. Voorzichtig sloop ze door het gras wat echt een opluchting van haar verbrande pootjes was. Ze hield zich heel stil en kwam aan bij een kleine waterval die ze nog kende van haar tijd dat ze zonder problemen in het bos kon spelen. Ze glimlachte en dacht aan de herrinnering. Snel liep ze naar het water toe en stapte er voorzichtig in tot haar benen deels onder water stonden. Het was heerlijk verkoelend op deze heete dag, en de zon werd deels tegen gehouden door het groene dichte bladerdek.
wo 15 apr 2009, 04:04