Swift hoe kon dat nou??

Wat had Swift toch gedaan. Maar nee het was vast niet haar schuld er klopte iets niet, Swift zou nooit die pups vermoorden. Ze hield van haar taak. Sandstorm liep piekerend over de grote verdorde vlaktes. En nu nu waren ze verbannen naar dit niemands land waar je gewoon niet wilde wonen, dacht ze. Haar zwarte poten wenste een zachte en nattige grond, niet dit droge hete zand. Meer iets als gras. Maar nee het gras was in inaria. Ze keek rond maar zag niemand. Ergens bij een struikje plofte ze neer. Even zuchtte ze en sloot haar blauwe ogen, om deze vervolgens weer te openen. Het was niet swift haar schuld, dat was zeker, dacht ze.

Siwft keek naar het landschap en naar een wolf die in de bosjes lag Sandstorm.
''Het is niet wat je denkt, ik was in fury het was nniet mijn bedoeling.'' zei ze plots

Riptide slenterde langs en zag de twee wolven. Hij had zijn oren plat in zijn nek, maar toen hij de twee zag, kwamen ze een beetje overeind.
"Swift zou dit nooit doen..." mompelde Riptide, waarna hij langzaam zijn hoofd schudde.

Banehallow liep wat rond. In de buurt van de andere wolven. ''Swiftkill kan dat niet gedaan hebben, die zou zomaar geen pups moorden. Ik vind het echt vreemd, iemand anders zou het gedaan moeten hebben en ik denk dat Rapier het is. Die Rapier zou ik ooit eens krijgen wat die met mijn dochter heeft gedaan'' dacht Banehallow en bij dat laatste stukje gromde hij, dat hij wel een tak hard kapot sloeg...

Riptide keek op toen hij de tak hoorde breken. Hij zag Banehallow, en glimlachte kort naar hem. Wat kon hij tegen hem zeggen? Banehallow was waarschijnlijk boos op Whitewind, na wat ze Swiftkill had aangedaan...

Banehallow gromde heel zachjes. Niet om Riptide of Sandstorm of Swiftkill, maar om niemand. Hij was kwaad op Whitewind. Het lieft wilde hij Whitewind een lesje leren ( ). Even later merkte hij Riptide snel op. ''Hallo.. Riptide?'' zei Banehallow zacht.

"Hallo, Banehallow." zei Riptide rustig tegen Banehallow. Het leek niet dat Riptide zichzelf was. Normaal was Riptide vrolijk, druk en opgewonden; nu op zijn hoedde, rustig en serieus. Riptide liep rustig naar Banehallow toe en ging voorzichtig naast hem zitten, terwijl hij richting Swiftkill keek.

Banehallow keek naar Riptide. ''Wat is er met jou? Normaal ben je altijd erg vroeger en nu ineens niet'' zei Banehallow zacht. Hij was er niet echt aan gewend van Riptide (), en dan keek hij wat voorzich uit en wachtte ondertussen op Rip's antwoord.

Riptide slikte even en realiseerde zich dat Banehallow gelijk had.
"Het komt door Swift... Ze kán het gewoon niet gedaan hebben, maar ik voel dat... Dat er iets verschrikkelijks achter zit." zei Riptide, terwijl hij diep zuchtte.

(Ik moet gaan...>.< Tot morgen!)

Banehallow begreep hem wel. ''Dat gevoel heb ik ook, dit kan Swift niet gedaan hebben'' zei Banehallow zacht en keek dan naar de grond...


(Jammer, doei)

Sand keek naar al de wolven die gekomen waren en naar Swift. "Ik weet dat jij het niet gedaan kan hebben, of in iedergeval dat er anders een groot misverstand achter zit. En Whitewind had niet zo moeten reageren, ze kent je toch"zei ze vriendelijk tegen Swift en de rest. Ze keek even rond met haar blauwe ogen. Het was alsof haar gepieker iedereen had geroepen.

Whitewind was verderop en kwam steeds dichter bij het groepje.
Een grom onderdrukte de woedde die ze voelde voor Swift die haar pups had vermoord.
Haar enige lieve pups, ze dacht dat er iets achter zat. Toen ze Swift hoorde gillen hoe het was gegaan rende ze op haar af ''Is dat echt zo?'' vroeg ze met bevende stem.

Sand draaide zich met een ruk om toen ze white zag. Ze kon haar grom niet inhouden. Haar blauwe ogen stonden fel en ze keek geem centimeter van whitewind weg.

(je moet wel je dochtertje geloven hea )

Whitewind gromde naar Sandstorm ''Volgensmij had Rapier voor het eerst in haar leven gelijk.'' riep ze luid, terwijl de tranen uit haar ogen rolde. ''Het was niet mijn idee om jou ze te laten vermoorden.'' ze keek Swift wel aan.

'Zo, zo een bijeenkomst' zei Blood die aan kwam lopen. Met een felle blik keek ze naar elke wolf en bleef op Whitewind haken. Ze schraapte met haar scherpe nagels door de dorre aarde. 'En wat doe jij hier?' vroeg ze met een kleine grom in haar stem.

''Ik doe alles wat ik wil.'' zei Whitewind met een grom die onderdrukte hoe boos ze was.

Banehallow keek ineens strak naar Whitewind en gromde zacht. Hij liep dan een rondje om haar heen. ''Swift zou dit nooit doen!'' gromde Banehallow.

'Ze heeft niets gedaan!' gromde Blood naar Whitewind. Ze zette een stap in haar richtig en keek haar dreigend aan.

Riptide was ook dichterbij gekomen, en stond tegenover Whitewinds flank. Hij gromde kwaad naar haar, en verloor haar niet uit het oog.
"Je liet Swift niet eens uitpraten!" gromde hij kwaad, en deed een schijnuitval.

Swift ging onderdanig liggen ''Het was niet mijn bedoeling!'' riep ze naar Whitewind.
Ze wist dat het niet hielp.

Riptide keek even naar Swiftkill, en daarna weer naar Whitewind.
"Whitewind, laat het haar toch uitleggen!" gromde Riptide naar Whitewind.

"Ja"gromde sand naar white. Ze moest gewoon even goed luisteren, maar zelf die kleine moeite was te veel moeite voor white. Wat een stomme griet zeg dacht sand. Ze ging beter staan en kleuwde in de grond. Ze ontblote haar tanden. Waarom zou whitewind hun nog komen storen.

Banehallow gromde kwaad naar Whitewind. ''Ja, laat Swift uitpraten!'' zei Banehallow kwaad en dan keek haar naar de grond. Hij zag een tak onder zijn voorpoten en gromde nog steeds. Ondertussen keek hij fel naar Whitewind en trapte de tak doormidden.

''Swiftkill, Spreek!'' zei Whitewind duidelijk. Ze had niet verwacht dat Siwft har pups zou vermoorden.

Coldsnap kwam sierlijk te bosjes uitgesprongen en keek de wolven aan. Ze was klein vergeleken hen maar dat deerde haar zeker niet.