Een zonnige dag

Fairstep liep door het bos, het was een zonnige dag het was stil te stil.
Hoe kwam dat toch? normaal hoorde je allerlei dieren in het bos geluid maken.
Ze versnelde haar stap en rende door de bossen heen de bladeren die op de grond lagen vlogen omhoog.
De zon scheen door het bladerdak heen zodat er af en toe wat zonlicht op haar viel.
Opeens hoorde ze iets achter zich kraken en stopte en keek om zich heen.
'Wie is daar?' vroeg ze.

"Ma!" riep Riptide vrolijk tegen zijn moeder. Hij was uit de bosjes gesprongen en keek even grijnzend naar Fairstep. Hij draafde naar haar toe en gaf haar een lik, waarna hij haar met een brede glimlach aankeek. "Alles goed?" vroeg hij vrolijk aan haar. Hij merkte niet dat het te stil was in het bos.

Fairstep hoorde opeens een bekende stem, ze keek lachend naar hem.
'hoi Lieverd met mij gaat het prima hoor hoe gaat het met jou?' vroeg ze aan hem.
Ze gaf hem een likje en zei 'je bent wel gegroeit sinds de laatste keer dat ik je zag.'
Het was nog steeds heel stil ze vond dat niet prettig, meestal betekende dat niet iets goeds.

Riptide haalde grijnzend zijn schouders op.
"Ach..." kreeg hij er alleen maar uit. Hij maakte een paar rare sprongen, waarna hij wat blaadjes achterna sprong en weer naast zijn moeder belandde.

Fairstep lachtte haar zoon was nog niks verandert.
Ze rekte zich even uit en keek hem vriendelijk aan en zei 'heb je nog iets leuks gedaan?'
Ze ging zitten en wachtte op antwoord.

Riptide slikte even en schudde moeizaam zijn kop.
"Swiftkill... Whitewind... Inaria..." kreeg hij er alleen maar uit. Hij zuchtte en liet zich neerzakken op de grond.

Fairstep keek hem aan en zei 'wat is er met hun?'
Ze snapte niet echt waar Riptide het over had.
Ze ging naast hem zitten en keek hem met een scheef kopje aan.

Riptide slikte weer even en schudde zijn kop.
"Swiftkill heeft aan Whitewind uitgelegd wat er 4 jaar geleden is gebeurt. Whitewind vergaf het haar, en zei dat ze weer terug mag komen als Wachter. Maar nu zegt Whitewind weer dat de BlackBloods waren verbannen, en Swift dus ook!" zei Riptide. Hij snakte even naar adem, en zuchtte daarna heel diep.

Sand liep zwijgend door de oase. Het was hier niet echt lelijk ofzo maar het liefst ging ze toch terug naar de mooie wouden en graslanden van Inaria, naar haar familie. Ze keek rond en zuchte. Wat whitewind net had gezegt, had gedaan, was gewoon onacceptabel. Eerst terugnemen en excuses aanbieden en dan weer verbannen, wat dacht dat wijf wel niet. Ze keek rond haar blauwe ogen stonden nog steeds fel. Verderop zag ze Riptide en Fairstep, en besloot er maar eens heen te gaan. Rustig stapte ze langs het meertje op hun af. "Hoi"zei ze nog steeds een beetje afwezig.

Riptide keek op naar Sandstorm en glimlachte naar haar.
"Hallo..." zei hij, even afwezig. Hij wist dat Sandstorms afwezigheid te maken had met dezelfde afwezigheid als die van hém. Hij zuchtte even en keek een beetje rond.

"Wat white deed he"zei ze tegen de afwezige rip. Bij hem was het altijd overduidelijk als er iets was want anders sprong hij zo'n beetje hyper in het rond enzo. Ze keek even naar fair en liet haar blik daarna ergens anders op glijden.

Riptide schudde instemmend zijn kop. Hij voelde zich lusteloos. Normaal zou hij hyper rond zijn gaan rennen, maar daar had hij nu gewoon geen behoefte in. Hij zuchtte en legde zijn kop op zijn poten, terwijl hij naar het stille water staarde.

Sand ging op een rots aan de waterkant liggen. Haar staart hing eraf en haar poten bungelde in het water. Nu konden haar hete pijnlijke voetzooltjes even beter worden. Ze legde haar hoofd op het steen en keek naar de mooie roodachtige bladeren die aan de bomen hingen.

Riptide zuchtte nog eventjes en keek naar zijn spiegelbeeld in het water. Zijn vacht was zo heet... Hij sprong even in het water, en begon daarna door het zand naast de oase te rollen. Toen hij daarmee klaar was, liep hij rustig naar Sandstorm toe.
"Nu lijk ik op jou!" zei hij glimlachend tegen haar. Hij wou haar opvrolijken, maar zelf voelde hij zich eigenlijk niet zo goed om grappen te maken...

Ze lag daar ook naar zichzelf te kijken toen rip opeens in het water sprong. Ze keek hem verbaast aan en legde haar hoofd terug op de hete steen. Toen hij wat tegen haar zei keek ze even op. Ze glimlachte bij zijn grap maar meer kon ze er niet van maken. Ze zag ook dat hij niet echt in de stemming was.

Riptide sprong terug in het water, en begon zijn vacht daar lusteloos weer schoon te maken. Toen hij daar mee klaar was, klom hij uit het water en ging naast Sandstorm zitten, terwijl hij lusteloos voor zich uit staarde.

Ze deed net als Rip niet veel. Het was tenslotte ook middag en in de middagzon was het heel erg heet.

(Waarom heb je geen plaatje uit de strip bij de oase?)

(Die kon ik niet vinden...>.<)

Riptide zuchtte diep en mompelde wat, terwijl hij nog altijd voor zich uit staarde.
"Ik wil hier weg..." zei hij zachtjes, waarna hij naar zijn lusteloze spiegelbeeld keek.

Banehallow kwam rustig aankomen. Hij keek naar Sandstorm en Riptide. ''Hallo'' zei Banehallow vriendelijk.

Ze keek naar bane die kwam aanlopen. "Hoi" zei ze vriendelijk tegen hem. Ze liet haar hoofd weer zakken en ging beter liggen.

Riptide keek op en glimlachte even toen hij Banehallow zag.
"Haai Bane." zei hij vriendelijk tegen hem. Daarna keek hij weer naar zijn eigen spiegelbeeld, en sloeg er met zijn klauw naar.